Kulaksız Hoichi ' niin Hikayesi

[GaZeRocK]

Birkaç yüzyıl önce Akamagaseki şehrinde Hoichi isimli kör bir adam yaşarmış. Bu adam eski bir Japon çalgısı olan Biwa’yı o kadar güzel çalarmış ki, Heike ve Genji kabilelerinin savaş hikayesinin şarkısını çalıp söylerken, onu dinleyen şeytan ve cinler bile dayanamaz, ağlarlarmış. Sahilde Heikeler için yapılan tapınağın başrahibi, onu bir gün tapınaklarına davet etmiş. Hoichi’nin şarkılarından ve müzikten o kadar etkilenmiş ki, kendileriyle beraber tapınakta yaşamasını ve törenlerde müzik eşliğinde rahiplere yardımcı olmasını istemiş. Hoichi bu teklifi zevkle kabul etmiş ve rahiplerle beraber kıyıdaki tapınakta yaşamaya başlamış.
Bir gece başrahip ve yardımcıları, ölen tapınak üyelerinden birinin cenaze merasimi için tapınaktan ayrılmışlar. Hoichi, tapınakta yalnız kalmış. Çok sıcak bir gece olduğu için uymadan önce balkona çıkmış ve biraz serinlemek istemiş. Ancak bahçeden birisinin kendisine doğru hızla gelip, tam önünde durduğunu hissetmiş. Bu kişi tok bir samuray sesi ile ‘Hoichi’ diye seslenmiş. Hoichi korku ile ‘Ben körüm, sizi göremiyorum.’ demiş. Adam ona korkmamasını söyledikten sonra, asil efendisinin soylu arkadaşları ile birlikte o şehri ziyarete geldiklerini, Hoichi’nin ününü duyduklarını ve onu dinlemeyi çok arzu ettiklerini belirtmiş. “Biwanızı alıp benimle gelirseniz, sizi onlara götürmek istiyorum.” demiş.
O günlerde samuraylara kolay kolay hayır denmezmiş. Hoichi, biwasını eline almış ve yabancının peşi sıra yola çıkmış. Samurayın arada sırada yol göstermek için tuttuğu eli, demir gibi sert ve soğukmuş. Büyük kapılardan geçmişler, merdivenler tırmanmışlar. Hoichi bu şehirde öyle yerler olduğunu hiç bilmiyormuş. Kale gibi bir yere gelmişler, tekrar birçok kapıdan geçtikten sonra bir hanım onları karşılamış, Hoichi’yi ipek yastıkların üzerine oturtmuş. Konuşmalara bakılırsa, odanın kalabalık ve oturanların hepsinin soylu kişiler olduğu belliymiş.
Hoichi’den Heike ve Genji kabilelerinin savaş hikayesini çalıp söylemesini istemişler. O da biwasını eline alıp şarkıyı söylemeye başlamış. Biwa ile kadın, çocuk ve askerlerin korku ile karışık acı çığlıklarını, savaş seslerini çok hünerli bir şekilde çıkartıyormuş. Dinleyen herkes ona hayran kalmış. Şarkı bittikten sonra, onu içeri buyur eden kadın kendisini kapıya kadar geçirip yolcu etmiş. “Soylu efendimiz burada daha 6 gece kalacak, lütfen her gece gelin ve ona çalıp söyleyin. Sizi çok beğendi.” demiş. Ayrıca bu ziyaretlerinden hiç kimseye söz etmemesini istemiş. O gece rahipler onun yokluğunu fark etmemişler. Hoichi gece yarısı tapınağa döndüğünde, yavaşça odasına süzülmüş ve yatmış. O gece olanları da kimseye anlatmamış.
Ertesi gece samuray tekrar onu almaya gelmiş. Hoichi, soylu efendiler için o gece de çok güzel çalıp söylemiş. Ancak bu sefer onun yokluğunu baş rahip fark etmiş ve sabah kalktıklarında “Gece kör bir insanın yalnız başına dolaşması tehlikeli olabilir. Nereye gittin?” diye sormuş. Hoichi, “Özür dilerim, özel bir görevim vardı.” demiş. Rahip gizli bir şeyler döndüğünü anlamış ve hayaletlerin Hoichi’yi rahatsız edebileceğini düşünmüş. O gece kör adamı takip etmesi için bir nöbetçi görevlendirmiş.
Üçüncü gece Hoichi yola çıktığında, rahibin görevlendirdiği nöbetçi onu gizlice takip etmiş. Hava çok karanlık, yağmurlu ve fırtınalıymış; göz gözü görmüyormuş. Hoichi kör bir adamdan beklenmeyecek hızda yürüdüğü için nöbetçi bir ara onu kaybetmiş. Çevredeki evlere sormuş; ama Hoichi hiçbir yerde yokmuş. Nöbetçi onu bulamayınca çaresiz tapınağa kestirme olan sahil yolundan geri dönmeye karar vermiş ve tam mezarlığın yakınından geçerken biwa ve Hoichi’nin şarkı söyleyen sesini duymuş. Hoichi, Heike kabilesinin imparatorunun mezarının yanında oturuyor, sağanak yağmurun altında Heike ve Genji kabilelerinin savaş hikayesini çalıp söylüyormuş. Çevredeki bütün mezarlardan, o güne kadar görülmemiş büyüklükte ve çoklukta hayalet alevler yükseliyormuş.
Nöbetçi korku içinde “Hoichi, seni büyülemişler, hemen buraya geri gel.” dese de Hoichi adamın sesini duymamış. Nöbetçi onu çekerek tapınağa geri getirmiş. Rahip Hoichi’den olanları anlatmasını istemiş. O da çaresiz kalarak her şeyi anlatmış bir bir. Rahip ona “Zavallı arkadaşım, büyük tehlike içindesin. Ölümün çağrısından başka gördüklerinin hepsi hayaldi.” demiş. Hayaletlerin çağrısına uymakla kendini onların eline bıraktığını, ziyaretlerine devam ederse onu sonunda parçalayıp yok edeceklerini söylemiş. O gece rahibin önemli başka bir işi olduğundan Hoichi ile kalamayacakmış; ama onun bütün vücudunu, kendisini hayaletlerden koruyacağına inandığı kutsal kağıtlarla donatmış. “Bu gece gelirlerse sakın onlarla gitme, konuşma ve sakin bir şekilde odanda otur.” demiş. Hoichi bunu başarabilirse hayaletler artık onu rahatsız etmezlermiş.
Gece Hoichi odasında sessiz otururken, samurayın bahçeden gelen ayak seslerini duymuş ve irkilmiş. Samuray az sonra yanına gelip ‘Hoichi’ diye seslenmiş, Hoichi cevap vermemiş. Bu birçok kez tekrarlanmış. Hoichi’nin kalbi göğsünden çıkacak gibi hızlı hızlı çarpıyor, korkudan tir tir titriyormuş. Samuray Hoichi’nin cevap vermemesine çok sinirlenmiş, “Demek bu kulaklar benim sesimi duymuyor, o zaman onları alacağım.” demiş. Hoichi demir soğukluğundaki parmakları ve de dayanılmaz acıyı kulaklarında hissetmiş; ama gene sesini çıkartmamış. Samuray bir müddet sonra orayı terk etmiş. Hoichi kulaklarından damlayan kanı hissediyormuş; fakat elini bile kaldırmadan sakin meditasyon durumunda kalmış. Güneş doğmadan rahipler geri dönmüşler. Hoichi’yi kulaklarından kanlar akar vaziyette bulmuşlar. Hoichi’nin kulakları yokmuş artık. Rahipler gitmeden onun tüm bedenini kutsal kağıtlarla sardıkları halde, yalnızca kulaklarını sarmayı unuttuklarını fark etmişler. Hoichi kulaklarını kaybetse de, hayaletlerin elinden tamamen kurtulmuş.
Hikaye kulaktan kulağa yayılmış; Hoichi o yörede çok meşhur olmuş. Biwa çalışını ve şarkılarını dinlemek için uzak diyarlardan birçok soylu kişi o şehre geliyormuş. Artık Hoichi zengin bir adammış; ama tapınakta rahip arkadaşları ile yaşamaya devam etmiş ve kazandığı tüm parayı o yörede yaşayanlarla bölüşmüş. Kulaksız Hoichi olarak ünü bu günlere kadar gelmiş.

[shinigami91]

birazcık uzunmuş okuyamadım ama saol yinede bizimle paylaştığın için